डा. भीमार्जुन आचार्य
संविधानविद्
संवैधानिक कानूनका ज्ञाता डा. भीमार्जुन आचार्य ठूला राजनीतिक दलले प्रधान न्यायाधीश खिलराज रेग्मीलाई कार्यपालिकाको प्रमुखका रूपमा अघि सारेर न्यायालय समाप्त पार्न खोजेको आरोप लगाउँछन् । विभिन्न ‘वाद’हरूकै कारण मुलुक बिग्रदै गएको ठोकुवा गर्ने उनी माओवाद, काङ्ग्रेसवाद, एमालेवादजस्ता वादबाट मुलुक नबन्ने निश्चित भइसकेको तर्क गर्छन् । अहिले एमाओवादी, काङ्ग्रेस, एमाले र मधेशी मोर्चा विदेशी शक्तिको चाहना र निर्देशनमा रेग्मीलाई चुनावी सरकारको नेतृत्व दिन कम्मर कसेर लागेको उनको आरोप छ । समसामयिक राजनीति, विवादमा पर्न थालेको न्यायालय र नेपालमा बढ्दो विदेशी चलखेलबारे आर्थिक अभियानका मोदनाथ ढकाल र मोहन बास्तोलाले डा. आचार्यसँग गरेको कुराकानीको सार :
प्रधान न्यायाधीश खिलराज रेग्मीलाई चुनावी सरकारको नेतृत्व दिन एमाओवादी, काङ्ग्रेस, एमाले र मधेशी मोर्चा सहमत भएसँगै अहिले यसको सर्वत्र विरोध भएको छ । यस्तो विरोध आवश्यक छ ?
प्रधान न्यायाधीश खिलराज रेग्मीलाई चुनावी सरकारको नेतृत्व दिने विषयमा जुन खालको विरोध भएको छ, त्यो विभिन्न कारणले जायज छ । पहिलो संवैधानिक कारण हो । अन्तरिम संविधानले गरेको व्यवस्थाअनुसार सर्वोच्च अदालतको बहालवाला प्रधान न्यायाधीश वा न्यायाधीशलाई न्यायिक बाहेक अन्य काममा लगाउन पाइँदैन । अन्तरिम संविधानले नै यसको प्रष्ट व्यवस्था गरेको छ । पदमुक्त भएको वा अवकाश पाएको अवस्थामा पनि मानवअधिकारलगायत बाहेक अन्य क्षेत्रमा न्यायाधीश वा न्यायाधीशलाई नियुक्ति दिन पाइँदैन । रेग्मीलाई चुनावी सरकारको नेतृत्व दिनु दलहरूले नै सर्वसम्मतिले पारित गरेको अन्तरिम संविधानविपरीत हुन्छ । दोस्रो कारण, यो प्रस्ताव राजनीतिक रूपमा पनि गलत छ । नेपालमा अहिले दलीय व्यवस्था छ, जसमा राज्य सञ्चालनको जिम्मा राजनीतिक दललाई दिइएको छ । त्यसैले यदि यो प्रस्ताव कार्यान्वयन भयो भने यसले सम्पूर्ण रूपमा नेपालको दलीय व्यवस्था कमजोर बनाउँछ । बाहिरी मुलुकमा हेर्ने हो भने पनि दलको हातबाट शक्ति बाहिर गएपछि फर्किन धेरै समय लागेको वा फर्किनै नसकेका प्रशस्त उदाहरण छन् । तेस्रो कारण, बहालवाला प्रधान न्यायाधीशलाई कार्यपालिकाको प्रमुख बनाउँदा न्यायालयको गरिमा र औचित्य नै समाप्त हुन जान्छ । चौथो कारण, एउटै व्यक्ति एउटै समयमा राज्यका सबै निकायको प्रमुख हुनु शक्ति पृथकीकरणको सिद्धान्तविपरीत हुन्छ । जसले गर्दा सरकार निरङ्कुश र तानाशाही हुन जान्छ । ५औं कारण, कुनै पनि लोकतान्त्रिक मुलुकमा प्रधान न्यायाधीशलाई कार्यपालिकाको प्रमुख बनाउने व्यवस्था छैन । त्यसकारण पनि यो प्रस्ताव गलत छ । छैटौं कारण, यो बाहिरी शक्तिको योजना र निर्देशनमा आएको प्रस्ताव हो, त्यसैले यो नेपालको राष्ट्रिय हितमा छैन । सातौं कारण, यो प्रस्ताव कार्यान्वयन गर्ने हो भने संविधानसभा निर्वाचन कुनै पनि हालतमा हुँदैन । यो प्रस्ताव चुनाव नगर्ने नियतले ल्याइएको हो । त्यसैले यो प्रस्तावको विरोध हुनु स्वाभाविक छ ।
त्यसो भए नेपालका ठूला राजनीतिक दलले बाहिरी शक्तिको योजना र निर्देशनमै खिलराज रेग्मीलाई कार्यपालिकाको प्रमुखका रूपमा अघि सारेका हुन् त ?
यो कुरा सत्य हो भन्ने प्रशस्त आधार छन् । यसअघि पनि रेग्मीलाई रोलक्रम मिचेर प्रधान न्यायाधीश बनाउने प्रयास भएको थियो । तर, त्यो प्रयास सफल हुन सकेन । उक्त प्रयासलाई हामीले असल नियतले गर्न खोजेको होला भन्ने सोचेका थियौं । संविधानसभाको म्याद थप्ने-नथप्नेबारे जुन खालको निर्णय गराइयो त्यसले आम मानिसमा सर्वोच्च अदालतको निर्णयले संविधान लेख्न दिएन भन्ने बुझाइ र≈यो । अहिलेको घटनाक्रमले संविधानसभाको म्याद नथप्ने अदालतको निर्णय पनि प्रधान न्यायाधीशकै सल्लाहमा भएको रहेछ भन्ने प्रमाणित भएको छ । त्यति मात्र होइन, प्रधान न्यायाधीशलाई कार्यकालिकाको प्रमुख बनाउने विषय बाहिरी शक्तिको एजेण्डा बनिसकेपछि एमाओवादीले आफ्नो महाधिवेशनमा प्रस्ताव ग¥यो र त्यसलाई पारित ग¥यो । संसारका कुनै पनि दलीय व्यवस्थामा कुनै पनि पार्टीको महाधिवेशनबाट यस्ता प्रस्ताव पारित गरेको पाइँदैन । बाहिरी शक्तिप्रतिको बफादारीका लागि एमाओवादीले यो प्रस्ताव ल्याएको प्रष्ट हुन्छ । एमाओवादीले गरेको प्रस्तावमा रेग्मीको मौन समर्थन हेर्दा पनि यो प्रस्ताव सजिलै आएको हो भनेर मान्न सकिन्न ।
शुरूमा काङ्ग्रेस–एमालेले यो प्रस्तावको विरोध गरे । तर, केही दिनमै ती दल यो प्रस्ताव मान्न तयार भए । यी सबै कारणले के पुष्टि हुन्छ भने यो प्रस्ताव सम्पूर्ण रूपमा विदेशी शक्तिको आग्रह र निर्देशनमा आएको हो । यसमा पनि अझ दक्षिणी छिमेकी मुलुक भारतको चाहनामा यो प्रस्ताव आएको हो भन्न कुनै द्विविधा मान्नुपर्दैन ।
यो घटनाले त नेपालका राजनीतिक दल राष्ट्रिय हितका लागि भन्दा पनि विदेशीको निर्देशन र चाहनाअनुरूप अघि बढ्न चाहन्छन् भन्ने पक्का भएन र ?
नेपालका राजनीतिक दलको सबैभन्दा ठूलो कमजोरी यही हो । हाम्रो अहिलेको आवश्यकता चुनावी प्रयोजनका लागि सरकार बनाउने हो । यसका लागि सयौं विकल्प हुन सक्थे । तर, ठूला राजनीतिक दल कुनै पनि विकल्पमा जान तयार भएनन् । बहालवाला प्रधान न्यायाधीश, त्यसमा पनि रेग्मीले नै चुनावी सरकारको नेतृत्व गर्नुपर्छ भन्नेबारे दलहरू सहमत हुनुको प्रमुख कारण विदेशी शक्तिको निर्देशन र चाहना हो । असल नियतले गरेको भए दलहरू अरू विकल्पमा पनि मिल्न सक्थे । त्यसैले नेपालका दल आफ्नो बुद्धिविवेकले भन्दा पनि बाहिरी शक्तिको निर्देशन, चाहना र प्रभावमा काम गर्दछन् भन्ने प्रष्ट हुन्छ । एकातिर यसले हाम्रो मुलुकको सार्वभौमिकता कमजोर बनाउँछ भने अर्कोतिर यी दल नै समाप्त हुने खतरा आउन सक्छ । यदि रेग्मीले नै चुनावी सरकारको नेतृत्व गर्ने अवस्था आयो भने नेपालका राजनीतिक दल विदेशीको निर्देशन र प्रभावविना अघि बढ्नै सक्दैनन् भन्ने प्रमाणित हुनेछ ।
२००७ सालपछिको नेपालको राजनीतिक इतिहास हेर्ने हो भने मन्त्रिपरिषद् बैठकमा भारतीय दूत अनिवार्य बस्नुपर्ने चलन थियो । पछि टङ्कप्रसाद आचार्य प्रधानमन्त्री भएपछि उनले त्यो चलन हटाएका थिए । अहिलेको घटनाले हामी फेरि सात सालपछिकै राजनीतिक अवस्थामा फर्किन लागेका त होइनौं भन्ने संशय उत्पन्न भएको छ
नेपालका राजनीतिक दलहरू पूर्णरूपमा असफल भएर रेग्मी गुहार्न पुगेका हुन् भन्ने पनि आरोप छ नि ?
राजनीतिक दलहरूको पछिल्लो गतिविधिले यही देखाउँछ । तर, दलहरू असफल भएकै कारण रेग्मीलाई अघि सारे भन्ने तर्क चाहिँ त्यति उचित होइन । अहिले दलहरू न्यायपालिकालाई बिगार्ने र समाप्त पार्ने योजनामा लागेका छन् । त्यही कारण उनीहरूले बहालवाला अवस्थाकै रेग्मी चाहियो भनेका हुन् । मुलुकको नेतृत्व राजनीतिक दलहरूले नै गर्नुपर्छ भन्ने मेरो मान्यता छ । तर, दलहरूले अहिले जुन खालको प्रस्ताव ल्याएका छन्, त्यो पूर्ण गलत छ ।
अहिले व्यवस्थापिका छैन, कार्यपालिका पनि विवादमा छ । अब न्यायालयलाई पनि विवादमा तानेपछि त राज्य नै असफल बन्ने दिशातर्फ जाला नि ?
मैले माथि नै भनिसकेको छु, अहिले दलहरू नियोजित रूपमै न्यायालय समाप्त पार्ने अभियानमा लागेका छन् । एमाओवादी जस्तो न्यायपालिकाप्रति कहिल्यै सकारात्मक नभएको र न्यायालयलाई सम्मान नगर्ने दलले मुलकमा भएका सबै विकल्प छाडी अकस्मात् आफ्नो महाधिवेशनमा रेग्मीलाई प्रधानमन्त्री बनाउने प्रस्ताव ल्यायो । अनि त्यही प्रस्तावलाई काङ्ग्रेस–एमालेले पनि समर्थन गरे । कुनै पनि मुलुक असफल हुनुमा थुप्रै सूचक हुन्छन् जसमध्ये यो पनि एउटा महŒवपूर्ण सूचक हो ।
राज्यका अधिकांश संवैधानिक निकायहरू अहिले असफल भइसकेको अवस्था छन् । तर, अहिलेसम्म न्यायालयले आफ्नो गरिमा बचाइरहेको थियो र छ । तर, त्यसलाई पनि समाप्त पार्ने खेल दलहरूबाटै शुरू हुनुले अब हाम्रो मुलुक कुनै पनि बाहिरी शक्तिले नियन्त्रणमा लिन सक्छ भन्ने दिशातर्फ उन्मुख भएको छ । म दाबीका साथ भन्न सक्छु, नेपालमा राजनीति गर्ने सबै दल नेपाली छैनन्, कतिपय दलका नेता सम्पूर्णरूपमा विदेशीबाट प्रभावित भएर उनीहरूकै इशारामा चल्ने गरेका छन् । यो उनीहरूकै चाहनाअनुसार मुलुक अघि बढेको छ भन्ने सङ्केत हो ।
यसअघि सधैं एमाओवादीको एजेण्डाको विपक्षमा उभिने काङ्ग्रेस–एमाले पनि प्रधान न्यायाधीशलाई प्रम बनाउने उसको एजेण्डामा भने लुरुलुरु पछि लागेका छन् । यसको भित्री रहस्य के हो ?
यो एकदम लाजमर्दो कुरा हो । एमाओवादीको एजेण्डामा आफुलाई लोकतन्त्रवादी भन्ने दलहरू पनि लत्रिनुले ती दल पनि अब विदेशी शक्तिको चाहना र निर्देशनमा हिँड्न थाले भन्ने पुष्टि हुन्छ । पछिल्लो घटनाले त नेपालका महत्वपूर्ण सबै दल विदेशीको चाहनामा हिँड्न थालेको देखाउँछ । राष्ट्रियतामाथि नै यो खतराको सङ्केत हो ।
स्थानीय निकाय जनप्रतिनिधिविहीन भएको वर्षौं भयो, तर कुनै पनि राजनीतिक दलले स्थानीय निर्वाचनबारे चासो देखएका छैनन् । यो विषय चाहिँ दलहरूको प्राथमिकतामा नपर्नुको कारण के हो ?
यो दलहरूको नियतसँग जोडिएको विषय हो । यदि मुलुकमा लोकतन्त्र चाहने हो भने स्थानीय सरकारलाई बलियो बनाउनुपर्ने हुन्छ । त्यो भनेको स्थानीय निकायको निर्वाचन हो । तर, कुनै पनि दलको प्राथमिकतामा यो एजेण्डा पर्न सकेको छैन । यसले के सङ्केत गर्छ भने दलहरूले मुलुकमा समृद्धि चाहेका छैनन् । अहिले पनि नेपालका राजनीतिक दलहरू संविधानसभा चुनावका नाममा राजनीतिक खेती गरिरहेका छन् । दलहरू संविधानसभा चुनावकै नाममा द्वन्द्व उद्योग खोलिरहेका छन् ।
अहिले २०४७ सालको संविधानलाई नै ब्यूँत्याउने चर्चा छ नि ?
२०४७ सालको संविधान नेपालीहरूले निर्माण गरेको संविधान हो । त्यो संविधानमा वैदेशिक हस्तक्षेप थिएन । तर, अहिलेको अवस्थामा त्यही संविधानलाई ब्यूँत्याउने चर्चाले द्वन्द्वको पुनरावृत्ति गर्ने खतरा हुन सक्छ । त्यस कारण त्यस संविधानमा भएका राम्रा पक्षलाई नयाँ संविधानमा समावेश गर्नु उचित हुन्छ । अहिले पनि म संविधानसभा निर्वाचन गर्नुपर्छ भन्ने पक्षमा छैन । यो नितान्त गलत एजेण्डा हो । संविधानसभाबाट संविधान बनाउन सकिँदैन । यस्तो झूटो कुरा गर्नुको कुनै औचित्य छैन । पाँचवर्षे संसदीय निर्वाचन गरेर त्यसैलार्ई संविधान मस्यौदा गर्ने अधिकार दिने गरी चुनावमा जान दलहरू अग्रसर हुनुपर्छ । त्यसका लागि दलीय संयन्त्र वा विज्ञहरूको सल्लाह लिएर पनि अघि बढ्न सकिन्छ । त्यसलाई निर्वाचित संसद्ले अनुमोदन गर्छ र संविधान जारी हुन्छ । सबैभन्दा राम्रो विकल्प त्यही हो । अन्तरिम संविधानलाई आधार मानेर त्यसका लागि अघि बढ्न सकिन्छ । यो अन्यत्र पनि अभ्यास गरिसकिएको विधि हो ।
यदि रेग्मीले चुनावी सरकारको नेतृत्व गरिहाले भने आगामी जेठभित्रमा संविधानसभा निर्वाचन सम्भव होला त ?
यदि रेग्मीले नै चुनावी सरकारको नेतृत्व गर्ने अवस्था आयो भने १ सय १० प्रतिशत चुनाव हुन सक्दैन । म एकदम यकीनसाथ भन्छु, यो प्रस्ताव चुनाव गर्नका लागि ल्याएको हुँदै होइन । रेग्मीको नेतृत्वमा यो मुलुकमा चुनाव कहिल्यै हुँदैन । अझै पनि सामान्य विवेक र मुलुक र जनाप्रति माया छ भने राजनीतिक दलले यो प्रस्ताव खारेज गर्नुपर्छ । नागरिक समाज, विभिन्न साना राजनीतिक दल, नेपाल बार एशोसिएशनलगायत संस्था यो प्रस्तावको विरुद्धमा छन् । त्यसैले चार दलको लहडले मात्र यो सम्भव हुँदैन ।
मुलुकलाई राजनीतिक निकास दिने जिम्मा तपाईंको काँधमा आयो भने के गर्नुहुन्छ ?
चुनाव गर्छु ।
चुनाव गर्ने के–के आधार छन् तपाईंसँग ?
चुनावका लागि हालको संविधानमा केही परिवर्तन नै गर्नुपर्दैन । अन्तरिम संधिानअन्तर्गत अध्यादेश जारी गर्ने, निर्वाचनसम्बन्धी कानून बनाउने, ५ वर्षका लागि संसद्को निर्वाचन गर्ने, स्थायी सरकार र स्थायी संसद् बनाउने अनि देश अघि बढाउने । त्यति मात्र होइन, यदि मुलकको राजनीतिलाई निकास दिने जिम्मा मेरो काँधमा आयो भने कुनै पनि दलको वाद अन्त्य गर्छु । कुनै पनि दलको वादअनुसार चलेर देशको विकास हुन सक्दैन । दलरूले झूटको खेती गरिरहेका छन् । देश बन्न विधिको शासन र योजना चाहिन्छ । म त्यसमा जोड दिन्छु । माओवाद, काङ्ग्रेसवाद, एमालेवादवाट मुलुक बन्दैन ।
संविधानविद्
संवैधानिक कानूनका ज्ञाता डा. भीमार्जुन आचार्य ठूला राजनीतिक दलले प्रधान न्यायाधीश खिलराज रेग्मीलाई कार्यपालिकाको प्रमुखका रूपमा अघि सारेर न्यायालय समाप्त पार्न खोजेको आरोप लगाउँछन् । विभिन्न ‘वाद’हरूकै कारण मुलुक बिग्रदै गएको ठोकुवा गर्ने उनी माओवाद, काङ्ग्रेसवाद, एमालेवादजस्ता वादबाट मुलुक नबन्ने निश्चित भइसकेको तर्क गर्छन् । अहिले एमाओवादी, काङ्ग्रेस, एमाले र मधेशी मोर्चा विदेशी शक्तिको चाहना र निर्देशनमा रेग्मीलाई चुनावी सरकारको नेतृत्व दिन कम्मर कसेर लागेको उनको आरोप छ । समसामयिक राजनीति, विवादमा पर्न थालेको न्यायालय र नेपालमा बढ्दो विदेशी चलखेलबारे आर्थिक अभियानका मोदनाथ ढकाल र मोहन बास्तोलाले डा. आचार्यसँग गरेको कुराकानीको सार :
प्रधान न्यायाधीश खिलराज रेग्मीलाई चुनावी सरकारको नेतृत्व दिन एमाओवादी, काङ्ग्रेस, एमाले र मधेशी मोर्चा सहमत भएसँगै अहिले यसको सर्वत्र विरोध भएको छ । यस्तो विरोध आवश्यक छ ?
प्रधान न्यायाधीश खिलराज रेग्मीलाई चुनावी सरकारको नेतृत्व दिने विषयमा जुन खालको विरोध भएको छ, त्यो विभिन्न कारणले जायज छ । पहिलो संवैधानिक कारण हो । अन्तरिम संविधानले गरेको व्यवस्थाअनुसार सर्वोच्च अदालतको बहालवाला प्रधान न्यायाधीश वा न्यायाधीशलाई न्यायिक बाहेक अन्य काममा लगाउन पाइँदैन । अन्तरिम संविधानले नै यसको प्रष्ट व्यवस्था गरेको छ । पदमुक्त भएको वा अवकाश पाएको अवस्थामा पनि मानवअधिकारलगायत बाहेक अन्य क्षेत्रमा न्यायाधीश वा न्यायाधीशलाई नियुक्ति दिन पाइँदैन । रेग्मीलाई चुनावी सरकारको नेतृत्व दिनु दलहरूले नै सर्वसम्मतिले पारित गरेको अन्तरिम संविधानविपरीत हुन्छ । दोस्रो कारण, यो प्रस्ताव राजनीतिक रूपमा पनि गलत छ । नेपालमा अहिले दलीय व्यवस्था छ, जसमा राज्य सञ्चालनको जिम्मा राजनीतिक दललाई दिइएको छ । त्यसैले यदि यो प्रस्ताव कार्यान्वयन भयो भने यसले सम्पूर्ण रूपमा नेपालको दलीय व्यवस्था कमजोर बनाउँछ । बाहिरी मुलुकमा हेर्ने हो भने पनि दलको हातबाट शक्ति बाहिर गएपछि फर्किन धेरै समय लागेको वा फर्किनै नसकेका प्रशस्त उदाहरण छन् । तेस्रो कारण, बहालवाला प्रधान न्यायाधीशलाई कार्यपालिकाको प्रमुख बनाउँदा न्यायालयको गरिमा र औचित्य नै समाप्त हुन जान्छ । चौथो कारण, एउटै व्यक्ति एउटै समयमा राज्यका सबै निकायको प्रमुख हुनु शक्ति पृथकीकरणको सिद्धान्तविपरीत हुन्छ । जसले गर्दा सरकार निरङ्कुश र तानाशाही हुन जान्छ । ५औं कारण, कुनै पनि लोकतान्त्रिक मुलुकमा प्रधान न्यायाधीशलाई कार्यपालिकाको प्रमुख बनाउने व्यवस्था छैन । त्यसकारण पनि यो प्रस्ताव गलत छ । छैटौं कारण, यो बाहिरी शक्तिको योजना र निर्देशनमा आएको प्रस्ताव हो, त्यसैले यो नेपालको राष्ट्रिय हितमा छैन । सातौं कारण, यो प्रस्ताव कार्यान्वयन गर्ने हो भने संविधानसभा निर्वाचन कुनै पनि हालतमा हुँदैन । यो प्रस्ताव चुनाव नगर्ने नियतले ल्याइएको हो । त्यसैले यो प्रस्तावको विरोध हुनु स्वाभाविक छ ।
त्यसो भए नेपालका ठूला राजनीतिक दलले बाहिरी शक्तिको योजना र निर्देशनमै खिलराज रेग्मीलाई कार्यपालिकाको प्रमुखका रूपमा अघि सारेका हुन् त ?
यो कुरा सत्य हो भन्ने प्रशस्त आधार छन् । यसअघि पनि रेग्मीलाई रोलक्रम मिचेर प्रधान न्यायाधीश बनाउने प्रयास भएको थियो । तर, त्यो प्रयास सफल हुन सकेन । उक्त प्रयासलाई हामीले असल नियतले गर्न खोजेको होला भन्ने सोचेका थियौं । संविधानसभाको म्याद थप्ने-नथप्नेबारे जुन खालको निर्णय गराइयो त्यसले आम मानिसमा सर्वोच्च अदालतको निर्णयले संविधान लेख्न दिएन भन्ने बुझाइ र≈यो । अहिलेको घटनाक्रमले संविधानसभाको म्याद नथप्ने अदालतको निर्णय पनि प्रधान न्यायाधीशकै सल्लाहमा भएको रहेछ भन्ने प्रमाणित भएको छ । त्यति मात्र होइन, प्रधान न्यायाधीशलाई कार्यकालिकाको प्रमुख बनाउने विषय बाहिरी शक्तिको एजेण्डा बनिसकेपछि एमाओवादीले आफ्नो महाधिवेशनमा प्रस्ताव ग¥यो र त्यसलाई पारित ग¥यो । संसारका कुनै पनि दलीय व्यवस्थामा कुनै पनि पार्टीको महाधिवेशनबाट यस्ता प्रस्ताव पारित गरेको पाइँदैन । बाहिरी शक्तिप्रतिको बफादारीका लागि एमाओवादीले यो प्रस्ताव ल्याएको प्रष्ट हुन्छ । एमाओवादीले गरेको प्रस्तावमा रेग्मीको मौन समर्थन हेर्दा पनि यो प्रस्ताव सजिलै आएको हो भनेर मान्न सकिन्न ।
शुरूमा काङ्ग्रेस–एमालेले यो प्रस्तावको विरोध गरे । तर, केही दिनमै ती दल यो प्रस्ताव मान्न तयार भए । यी सबै कारणले के पुष्टि हुन्छ भने यो प्रस्ताव सम्पूर्ण रूपमा विदेशी शक्तिको आग्रह र निर्देशनमा आएको हो । यसमा पनि अझ दक्षिणी छिमेकी मुलुक भारतको चाहनामा यो प्रस्ताव आएको हो भन्न कुनै द्विविधा मान्नुपर्दैन ।
यो घटनाले त नेपालका राजनीतिक दल राष्ट्रिय हितका लागि भन्दा पनि विदेशीको निर्देशन र चाहनाअनुरूप अघि बढ्न चाहन्छन् भन्ने पक्का भएन र ?
नेपालका राजनीतिक दलको सबैभन्दा ठूलो कमजोरी यही हो । हाम्रो अहिलेको आवश्यकता चुनावी प्रयोजनका लागि सरकार बनाउने हो । यसका लागि सयौं विकल्प हुन सक्थे । तर, ठूला राजनीतिक दल कुनै पनि विकल्पमा जान तयार भएनन् । बहालवाला प्रधान न्यायाधीश, त्यसमा पनि रेग्मीले नै चुनावी सरकारको नेतृत्व गर्नुपर्छ भन्नेबारे दलहरू सहमत हुनुको प्रमुख कारण विदेशी शक्तिको निर्देशन र चाहना हो । असल नियतले गरेको भए दलहरू अरू विकल्पमा पनि मिल्न सक्थे । त्यसैले नेपालका दल आफ्नो बुद्धिविवेकले भन्दा पनि बाहिरी शक्तिको निर्देशन, चाहना र प्रभावमा काम गर्दछन् भन्ने प्रष्ट हुन्छ । एकातिर यसले हाम्रो मुलुकको सार्वभौमिकता कमजोर बनाउँछ भने अर्कोतिर यी दल नै समाप्त हुने खतरा आउन सक्छ । यदि रेग्मीले नै चुनावी सरकारको नेतृत्व गर्ने अवस्था आयो भने नेपालका राजनीतिक दल विदेशीको निर्देशन र प्रभावविना अघि बढ्नै सक्दैनन् भन्ने प्रमाणित हुनेछ ।
२००७ सालपछिको नेपालको राजनीतिक इतिहास हेर्ने हो भने मन्त्रिपरिषद् बैठकमा भारतीय दूत अनिवार्य बस्नुपर्ने चलन थियो । पछि टङ्कप्रसाद आचार्य प्रधानमन्त्री भएपछि उनले त्यो चलन हटाएका थिए । अहिलेको घटनाले हामी फेरि सात सालपछिकै राजनीतिक अवस्थामा फर्किन लागेका त होइनौं भन्ने संशय उत्पन्न भएको छ
नेपालका राजनीतिक दलहरू पूर्णरूपमा असफल भएर रेग्मी गुहार्न पुगेका हुन् भन्ने पनि आरोप छ नि ?
राजनीतिक दलहरूको पछिल्लो गतिविधिले यही देखाउँछ । तर, दलहरू असफल भएकै कारण रेग्मीलाई अघि सारे भन्ने तर्क चाहिँ त्यति उचित होइन । अहिले दलहरू न्यायपालिकालाई बिगार्ने र समाप्त पार्ने योजनामा लागेका छन् । त्यही कारण उनीहरूले बहालवाला अवस्थाकै रेग्मी चाहियो भनेका हुन् । मुलुकको नेतृत्व राजनीतिक दलहरूले नै गर्नुपर्छ भन्ने मेरो मान्यता छ । तर, दलहरूले अहिले जुन खालको प्रस्ताव ल्याएका छन्, त्यो पूर्ण गलत छ ।
अहिले व्यवस्थापिका छैन, कार्यपालिका पनि विवादमा छ । अब न्यायालयलाई पनि विवादमा तानेपछि त राज्य नै असफल बन्ने दिशातर्फ जाला नि ?
मैले माथि नै भनिसकेको छु, अहिले दलहरू नियोजित रूपमै न्यायालय समाप्त पार्ने अभियानमा लागेका छन् । एमाओवादी जस्तो न्यायपालिकाप्रति कहिल्यै सकारात्मक नभएको र न्यायालयलाई सम्मान नगर्ने दलले मुलकमा भएका सबै विकल्प छाडी अकस्मात् आफ्नो महाधिवेशनमा रेग्मीलाई प्रधानमन्त्री बनाउने प्रस्ताव ल्यायो । अनि त्यही प्रस्तावलाई काङ्ग्रेस–एमालेले पनि समर्थन गरे । कुनै पनि मुलुक असफल हुनुमा थुप्रै सूचक हुन्छन् जसमध्ये यो पनि एउटा महŒवपूर्ण सूचक हो ।
राज्यका अधिकांश संवैधानिक निकायहरू अहिले असफल भइसकेको अवस्था छन् । तर, अहिलेसम्म न्यायालयले आफ्नो गरिमा बचाइरहेको थियो र छ । तर, त्यसलाई पनि समाप्त पार्ने खेल दलहरूबाटै शुरू हुनुले अब हाम्रो मुलुक कुनै पनि बाहिरी शक्तिले नियन्त्रणमा लिन सक्छ भन्ने दिशातर्फ उन्मुख भएको छ । म दाबीका साथ भन्न सक्छु, नेपालमा राजनीति गर्ने सबै दल नेपाली छैनन्, कतिपय दलका नेता सम्पूर्णरूपमा विदेशीबाट प्रभावित भएर उनीहरूकै इशारामा चल्ने गरेका छन् । यो उनीहरूकै चाहनाअनुसार मुलुक अघि बढेको छ भन्ने सङ्केत हो ।
यसअघि सधैं एमाओवादीको एजेण्डाको विपक्षमा उभिने काङ्ग्रेस–एमाले पनि प्रधान न्यायाधीशलाई प्रम बनाउने उसको एजेण्डामा भने लुरुलुरु पछि लागेका छन् । यसको भित्री रहस्य के हो ?
यो एकदम लाजमर्दो कुरा हो । एमाओवादीको एजेण्डामा आफुलाई लोकतन्त्रवादी भन्ने दलहरू पनि लत्रिनुले ती दल पनि अब विदेशी शक्तिको चाहना र निर्देशनमा हिँड्न थाले भन्ने पुष्टि हुन्छ । पछिल्लो घटनाले त नेपालका महत्वपूर्ण सबै दल विदेशीको चाहनामा हिँड्न थालेको देखाउँछ । राष्ट्रियतामाथि नै यो खतराको सङ्केत हो ।
स्थानीय निकाय जनप्रतिनिधिविहीन भएको वर्षौं भयो, तर कुनै पनि राजनीतिक दलले स्थानीय निर्वाचनबारे चासो देखएका छैनन् । यो विषय चाहिँ दलहरूको प्राथमिकतामा नपर्नुको कारण के हो ?
यो दलहरूको नियतसँग जोडिएको विषय हो । यदि मुलुकमा लोकतन्त्र चाहने हो भने स्थानीय सरकारलाई बलियो बनाउनुपर्ने हुन्छ । त्यो भनेको स्थानीय निकायको निर्वाचन हो । तर, कुनै पनि दलको प्राथमिकतामा यो एजेण्डा पर्न सकेको छैन । यसले के सङ्केत गर्छ भने दलहरूले मुलुकमा समृद्धि चाहेका छैनन् । अहिले पनि नेपालका राजनीतिक दलहरू संविधानसभा चुनावका नाममा राजनीतिक खेती गरिरहेका छन् । दलहरू संविधानसभा चुनावकै नाममा द्वन्द्व उद्योग खोलिरहेका छन् ।
अहिले २०४७ सालको संविधानलाई नै ब्यूँत्याउने चर्चा छ नि ?
२०४७ सालको संविधान नेपालीहरूले निर्माण गरेको संविधान हो । त्यो संविधानमा वैदेशिक हस्तक्षेप थिएन । तर, अहिलेको अवस्थामा त्यही संविधानलाई ब्यूँत्याउने चर्चाले द्वन्द्वको पुनरावृत्ति गर्ने खतरा हुन सक्छ । त्यस कारण त्यस संविधानमा भएका राम्रा पक्षलाई नयाँ संविधानमा समावेश गर्नु उचित हुन्छ । अहिले पनि म संविधानसभा निर्वाचन गर्नुपर्छ भन्ने पक्षमा छैन । यो नितान्त गलत एजेण्डा हो । संविधानसभाबाट संविधान बनाउन सकिँदैन । यस्तो झूटो कुरा गर्नुको कुनै औचित्य छैन । पाँचवर्षे संसदीय निर्वाचन गरेर त्यसैलार्ई संविधान मस्यौदा गर्ने अधिकार दिने गरी चुनावमा जान दलहरू अग्रसर हुनुपर्छ । त्यसका लागि दलीय संयन्त्र वा विज्ञहरूको सल्लाह लिएर पनि अघि बढ्न सकिन्छ । त्यसलाई निर्वाचित संसद्ले अनुमोदन गर्छ र संविधान जारी हुन्छ । सबैभन्दा राम्रो विकल्प त्यही हो । अन्तरिम संविधानलाई आधार मानेर त्यसका लागि अघि बढ्न सकिन्छ । यो अन्यत्र पनि अभ्यास गरिसकिएको विधि हो ।
यदि रेग्मीले चुनावी सरकारको नेतृत्व गरिहाले भने आगामी जेठभित्रमा संविधानसभा निर्वाचन सम्भव होला त ?
यदि रेग्मीले नै चुनावी सरकारको नेतृत्व गर्ने अवस्था आयो भने १ सय १० प्रतिशत चुनाव हुन सक्दैन । म एकदम यकीनसाथ भन्छु, यो प्रस्ताव चुनाव गर्नका लागि ल्याएको हुँदै होइन । रेग्मीको नेतृत्वमा यो मुलुकमा चुनाव कहिल्यै हुँदैन । अझै पनि सामान्य विवेक र मुलुक र जनाप्रति माया छ भने राजनीतिक दलले यो प्रस्ताव खारेज गर्नुपर्छ । नागरिक समाज, विभिन्न साना राजनीतिक दल, नेपाल बार एशोसिएशनलगायत संस्था यो प्रस्तावको विरुद्धमा छन् । त्यसैले चार दलको लहडले मात्र यो सम्भव हुँदैन ।
मुलुकलाई राजनीतिक निकास दिने जिम्मा तपाईंको काँधमा आयो भने के गर्नुहुन्छ ?
चुनाव गर्छु ।
चुनाव गर्ने के–के आधार छन् तपाईंसँग ?
चुनावका लागि हालको संविधानमा केही परिवर्तन नै गर्नुपर्दैन । अन्तरिम संधिानअन्तर्गत अध्यादेश जारी गर्ने, निर्वाचनसम्बन्धी कानून बनाउने, ५ वर्षका लागि संसद्को निर्वाचन गर्ने, स्थायी सरकार र स्थायी संसद् बनाउने अनि देश अघि बढाउने । त्यति मात्र होइन, यदि मुलकको राजनीतिलाई निकास दिने जिम्मा मेरो काँधमा आयो भने कुनै पनि दलको वाद अन्त्य गर्छु । कुनै पनि दलको वादअनुसार चलेर देशको विकास हुन सक्दैन । दलरूले झूटको खेती गरिरहेका छन् । देश बन्न विधिको शासन र योजना चाहिन्छ । म त्यसमा जोड दिन्छु । माओवाद, काङ्ग्रेसवाद, एमालेवादवाट मुलुक बन्दैन ।
- रेग्मीलाई चुनावी सरकारको नेतृत्व दिनु दलहरूले नै सर्वसम्मतिले पारित गरेको अन्तरिम संविधानविपरीत हुन्छ ।
- बहालवाला प्रधान न्यायाधीशलाई कार्यपालिकाको प्रमुख बनाउँदा न्यायालयको गरिमा र औचित्य नै समाप्त हुन जान्छ ।
- यो प्रस्ताव चुनाव नगर्ने नियतले ल्याइएको हो ।
- यसअघि पनि रेग्मीलाई रोलक्रम मिचेर प्रधान न्यायाधीश बनाउने प्रयास भएको थियो ।
- चुनाव हुन सक्दैन ।
(Interviewed: March 11, 2013)
No comments:
Post a Comment